جانباز 100 درصد ناجا عبدالمحمد غضنفری حقیقی

1 – لطفاً بطور مختصر خودتان برای خوانندگان ماهنامه معرفی بفرمایید.

اینجانب عبدالمحمد غضنفری حقیقی هستم، که در تاریخ 4 تیرماه سال 1351 در روستای اسلام آباد سیاخ دارنگون از توابع جنوب غربی شیراز متولد شدم، در تاریخ 18/05/69 برای انجام خدمت مقدس سربازی اقدام کردم و به کمیته انقلاب اسلامی معرفی شدم. ابتدا برای آموزش به مرکز آموزش شهید مصطفی خمینی رباط کریم اسلام شهر تهران معرفی شدم و پس از آموزش مقدماتی به تیپ عملیاتی محرم زاهدان منتقل شدم. سپس به گردان عملیاتی 101 محرم در منطقه دشتک، سه راه زاهدان، زابل، وسپدانه بیرجند اعزام گردیدم. با شروع طرح ادغام برای ادامه خدمت به نوار مرزی میرجاوه منتقل و در پاسگاه مرزی میل 78 تحت عنوان منشی و بسیم­چی مشغول خدمت شدم.

2 - از آخرین ماموریتان بگویید، چه شد که مجروح شدید؟

شب 12 بهمن 1370 برای گشت­زنی در نوار مرزی اعزام شده بودیم که به کمین اشرار برخورد کردیم. درگیری شروع شد و گروه بشدت با اشرار وارد نبرد شد و در نهایت از جمع 8 نفری اکیپ، 3 نفر به شهادت رسیدند من و دوست دیگرم مجروح شدیم.

بنده از ناحیه نخاع مجروح شدم و از آن زمان تا کنون حدوداً 28 سال بر روی صندلی چرخ دار (ویلچر) گذران عمر می­کنم.

3 – بعد از جانبازی چه کردید؟

من در سال 1378 ازدواج کردم و حاصل این ازدواج دو فرزند است. با تشویق خانواده و دوستان جدید جانبازام به سوی ورزش کشیده شدم، در رشته دومیدانی، در ماده پرتاب نیزه و وزنه در کلاس f56 (جانبازان ومعلولین بر حسب معلولیت جسمی برای فعالیت ورزشی کلاس بندی می­شوند) مشغول شدم. در ایام هفته یک روز بدنسازی و یک روز تمرین پرتاب انجام می­دادیم و پس از مدتی عضو تیم دو میدانی فارس شدم و تا چندین سال به نایب قهرمانی کشوری، هم در پرتاب نیزه و هم پرتاب وزنه دست پیدا کردم. حدوداً 15 سال عضو دائمی تیم استان فارس بودم و حدوداً 6 ساله مسئول کمیته دومیدانی جانبازان و معلولین استان فارس بودم که هم زمان با ورزش خودم در خدمت دوستان ورزشکار نیز بودم، از سال 1379 ورزش بسکتبال با ویلچر را نیز شروع کردم.

بعد از کنار گذاشتن دومیدانی (بدلیل مسن شدن) بصورت جدی بسکتبال را ادامه دادم، که خوشبختانه در این ورزش هم عضو تیم شدم و چندین سال پیاپی قهرمان کشوری جانبازان شدیم و هم چنین در مسابقات لیگ دسته یک و سوپر لیگ کشوری نیز به مقام­هایی دست پیدا کردیم.

4 – در این راه چه مشکلاتی دارید؟

در ورزش جانبازان بدلیل احتیاج به وسایل کمکی همچون ویلچر مخصوص پرتاب و بسکتبال و در زمینه اعزام به مسابقات و هزینه بر بودن و عدم قبولی اسپانسر (چون تبلیغاتی، و چندان در خبرهای رسانه­های گفتاری و نوشتاری و دیداری جایگاهی نداریم) مشکلاتی وجود دارد، ولی ورزش علاوه بر جنبه سرگرمی، برای ما حکم دارو دارد، تا جایی که رهبر انقلاب حضرت آیت­الله خامنه­ای فرموده­اند ورزش برای همه اقشار جامعه خوب و مفید است اما برای شما جانبازان و معلولین واجب است چون با نشاط می­شوید و از درد و رنج معلولیت لحظاتی بدور می­شوید به همین دلیل دوستانی که ورزش می­کنند سرحال و با نشاط و همچنین کمتر احتیاج به دارو و درمان پیدا می­کنند.

5 – اگر توصیه­ای برای خوانندگان دارید، بفرمایید؟

به همه دوستان و همکاران بازنشسته بخصوص جانبازان توصیه می­کنم حتماً ورزش کنند، لحظاتی از روز را پیاده­روی و یا ویلچرانی کنید تا همیشه با نشاط باشید و از امراض و عوارض پا به سن گذاردن، جلوگیری شود، با سپاس و تشکر از همه دوستان عزیزم.