سروان بازنشسته علی داودیان

ورزش از آن دست حوزه‌هایی هست که در مسیر حفظ سلامتی و ارتقای روحیه همواره مورد تاکید بوده و هست. این موضوع باعث شد تا بسیاری از همکاران ما در کنار کار، ورزش را نیز به عنوان یک برنامه مهم زندگی مدنظر داشته باشند.
پیشکسوت بازنشسته علی داودیان از این دست همکاران ماست که در کنار سال‌ها فعالیت نظامی با ماموریت‌های سخت و طاقت فرسا، هرگز مسیر ورزش را رها نکرد و پس از دوران بازنشستگی نیز در همین مسیر زندگی خود را ادامه می‌دهد.
گفت و گویی با ایشان انجام دادیم که نظر شما را به آن جلب می‌کنیم:


در ابتدا مختصری از زندگی تان بگویید؟
بعد از بازنشستگی بیشتر در خدمت خانواده هستم و در کنار کار‌های روزمره زندگی، به عنوان مربی جهت یابی و دومیدانی با سازمان‌های مختلف و ناجا همکاری ورزشی دارم. رئیس هیئت و مربی جهت یابی فرماندهی انتظامی و نیرو‌های مسلح استان هستم. کماکان به ورزش روزانه خود ادامه می دهم و هر سال در مسابقات سراسری جهت یابی نیرو‌های مسلح و پیشکسوتان نیرو‌های مسلح شرکت کرده و در این مدت عناوین خوبی را کسب کرده ام.


شما در کنار فعالیت‌های کاری، در حوزه ورزش نیز حضور داشتید، بفرمائید چه شد که تصمیم گرفتید به سمت ورزش بروید؟
در سال ۱۳۵۶ معلم ورزشی داشتیم بنام آقای آهنی که با تشویق ایشان استعداد دو و میدانی را در وجود خود یافته و رشته دو و میدانی را بعنوان رشته مورد علاقه خود شروع نمودم و در همین راستا تاکنون جوانان زیادی را جذب این رشته کرده ام و مربی گری آن‌ها به عهده من بوده است که الحمدلله تعدادی از همان جوانان، امروز در دانشگاه‌های معتبر کشور مشغول تحصیل و تدریس هستند و از اینکه وجودم مثمر ثمر بوده خدارا شاکرم و استعدادی را که خداوند به بنده عطا نموده بصورت فی سبیل الله همواره در اختیار جوانان عزیز کشورم قرار  داده ام.

در چه سالی پا به عرصه ورزش دو و میدانی و آمادگی جسمانی گذاشتید و از چه زمانی نگاهتان به این ورزش حرفه‌ای شد؟ در طول این مدت چه افتخاراتی کسب نمودید؟
همان طور که عرض کردم ورزش را از سال ۵۶ شروع کردم، ولی در سال ۱۳۶۷ اولین مقام در عرصه ورزش که همان مقام دوم نیرو‌های مسلح در استان قزوین بود را بدست آوردم و شروع فعالیت حرفه‌ای من از آن زمان بود. در دوران بازنشستگی کماکان در ورزش فعال بوده و هم اکنون رئیس هیئت جهت یابی انتظامی استان و عضو انجمن جهت یابی کشور هستم. در بحث آمادگی جسمانی، دومیدانی و صحرا نوردی با تیم‌های ورزشی بویژه پیشکسوتان همکاری می‌کنم.
قبل از شیوع بیماری همه گیر کرونا، در شهرستان خرمدره با مساعدت کانون بازنشستگان هرروز صبح به اتفاق پیشکسوتان برنامه ورزشی صبحگاهی داشتیم که این امر در شادابی و سلامت بازنشستگان عزیز بسیار مثمر ثمر بود که امیدوارم با از بین رفتن این ویروس منحوس مجدد در خدمت بازنشستگان گرامی شهرستان باشیم.

دوران بازنشستگی را چگونه سپری می‌کنید؟
دوران بازنشستگی برای ما که یک عمر در تلاش و فعالیت بودیم خیلی حساس است و اگر به یکباره این فعالیت‌ها را کنار بگذاریم منجر به افسردگی خواهد شد فلذا ورزش و فعالیت‌های جسمی نقش موثری در سلامت روح و روان و جسم ما بازنشستگان دارد.
بنده خودم با اینکه ۵۷ سال سن دارم در حال حاضر ۵۰۰۰ متر را تنها در ۲۲ دقیقه طی میکنم و این آمادگی به دلیل ورزش مستمر در طول دوران جوانی و همچین در دوران بازنشستگی می‌باشد.


شما از بازنشستگان فعال و پویای ناجا هستید، چه توصیه‌ای برای سایر بازنشسته‌ها در جهت استفاده بهینه از دوران بازنشستگی دارید؟
با عنایت به اینکه ورزش در دوران بازنشستگی و سالمندی در کنار تغذیه مناسب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است توصیه من به بازنشستگان عزیز این است که ورزش و فعالیت جسمانی را در برنامه روزانه خود قرار دهند و حداقل روزی نیم ساعت تا یک ساعت ورزش ساده مثل پیاده روی انجام دهند که ضمن غلبه بر مشکلات زندگی و زندگی ماشینی، از سلامت جسم و روح نیز برخوردار گردند.

بعضی از بازنشسته‌ها معتقدند این دوران دیگر زمان ورود به ورزش یا دیگر فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و... نیست، شما چه توصیه‌ای دارید؟
من این حرف را قبول ندارم، فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و ورزشی مختص زمان خاصی از دوران زندگی نیست. انسان در هر سن و سالی  می‌تواند وارد این عرصه‌ها بخصوص ورزش شود. من معتقدم ورزش کردن برای هرسنی لازم است، اما برای بازنشستگان و افراد مسن واجب است، چرا که ورزش هم نقش پیشگیری از بیماری‌ها داشته و هم در رضایت از زندگی موثر است.
یکی دیگر از فواید ورزش، تجدید خاطره با همکاران و دوستان قدیمی در هنگام حضور در تیم‌های ورزشی می‌باشد.